Coñecín un home feito de letras

Técnica mixta sobre papel japonés, madera y piedras. 55 x 30 x 20 cm (caja cerrada). Instalación de medidas variables. 2003

Coñecín un home feito de letras
Letras que dicían: "lúa", "mar", "pel", "sol"
E máis: "hoxe", "nós", "amor", "mañá", "cariño", "sempre"...

 
E eu, rebosando cor acendida,
contestaba pintando:
“para sempre, si,
verde cedro, verde maio, amarelo cadmio,
para sempre si,
meu rei azul turquesa, marrón dourado,
verde esperanza,
encarnado paixón, meu amor”.
Xogaba coas letras do meu nome
“desde o M de morrer ata a primeira letra do alfabeto”.
Deume un A, deume un M, deume un O, deume un T, deume un E.
Ámote, ámote, ámote.
Todas para min, as súas letras,
Tolas, leves, quentes
(A, M, O, R...)
na miña roupa enredadas,
na miña orella, na miña cama.
Eu envolta por enteiro, protexida, abandonada:
(A, M, O, T, E...)
Ámote, ámote, ámote.
Amor de amarelo ocre, de marrón chocolate,
de carmín de garanza.
Meu amor de gris perla, de branco titanio,
de azul ultramar. Amor de morado Pascua,
malva, púrpura, vermello inglés.
Amor rosa fucsia,
(laranxa area, verde oliva, verde vexiga,
azul cerúleo, azul tormenta,
sombra natural tostada...)
Coñecín un home que respiraba letras,
que vivía nas letras,
que as letras soñaba todas.
(Dáme un A, dáme un M, dáme un O, dáme un R)
Régame de letras,
que así eu teña máis cores nos ollos;
ti só dáme letras e, a cambio,
toma o meu rosa pálido, amarelo dourado,
o meu branco zinc.
Bebe este púrpura, este burdeos, este vermellón.
Deixa que eu te cubra, meu rei,
de ocre melocotón.
Xa vives sempre no gris dos meus ollos
que te buscan no musgo verde de Monte Louro.
Busquei casa no corazón
dun home feito de letras,
pero tanta letra tiña
que non quedaba sitio para min.
(Deume un A, deume un D, deume un E, deume un U, deume un S)
Deume o desengano negro,
golpe de adeus,
coitelada de inverno.
Deume letras de morte.
Adeus, marchei ferida;
roto o verde esperanza,
fantasma arrastrando cadeas de cores:
negro fume, azul ceo, verde mar.
Cor bágoa, cor pena, prusia, cobalto, prata.
Levei o morado río intenso, o vermello ladrillo, o verde herba.
Levei o verde bosque, verde menta,
siena, amarelo cadmio claro, azul eléctrico, azul deserto.
Levei o rosa carmín.
Case todas as cores levei comigo;
menos o gris.
O gris, para el todo;
pobre homiño gris:
vida gris
medo gris
amor gris.
Mentira gris no seu corazón -gris- lameira de letras negras.
Déixolle o gris para que o invada
nas tardes de inverno en que me recorde.
Déixolle o gris para que o afogue
día tras día - morte lenta- noite tras noite.

 

Pobre homiño gris,
meu rei destronado,
exiliado de min.
¿Quen che ofrecerá de novo
un corazón maxenta sobre fondo anil?

(Muros, marzo 2003)
A fulano de Tal

|inicio | pintura | grabado | libros |etc... | currículum | contacto |